Ignacy Krasicki
3.02.1735 - 14.03.1801
Dostojnik kościelny, poeta, a także prekursor polskiej powieści. Urodził się 3 lutego 1735 roku w Dubiecku nad Sanem, zmarł 14 marca 1801 roku w Berlinie. Pod pseudonimem Michał Mowiński wydał również komedie "Solenizant, Statysta i Łgarz". Największe natężenie aktywności pisarskiej Ignacego Krasickiego datuje się na lata 1775-1780. W 1775 wychodzi "Myszeida", rok później powieść "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki", pierwsza część "Pana Podstolego" oraz anonimowo wydana "Monachomachia" - w 1778. Rok 1779 to wydanie "Satyr" oraz zbioru "Bajki i przypowieści". Dla dzisiejszego czytelnika twórczość Ignacego Krasickiego może sprawiać wrażenie nieco obcej, głównie ze względu na jej moralizatorskie podłoże. Broni się ona jednak za pomocą ironii, niekiedy zaskakująco nowoczesnej.
Jerzy Krzysztoń
23.03.1931 - 16.05.1982
Prozaik, dramatopisarz, autor przekładów z języków anglosaskich.
Z Grodna, miasta dzieciństwa, wraz z matką i bratem został w 1940 wywieziony do Kazachstanu. Po dwóch latach ewakuowany na Bliski Wschód - Persja, Indie, Uganda to kolejne etapy wędrówki. Dla Krzysztonia to między innymi życie w organizowanych tam polskich szkołach i organizacji harcerskiej, a przede wszystkim ogromne doświadczenie, które miało decydujący wpływ na jego późniejsze życie i twórczość. Został kierownikiem Redakcji Adaptacji Słuchowisk w Polskim Radiu. Słuchowisko radiowe stało się specjalnością Krzysztonia. Wydał książki: "Opowiadania indyjskie", "Sekret i inne opowiadania", "Sandżu i Paweł", "Złote gody", "Panna Radosna", "Cyrograf dojrzałości", powieść "Kamienne niebo", na podstawie której powstał słynny film pod tym samym tytułem. W 1981 ukazała się szeroko komentowana i wysoko oceniona trzytomowa powieść Krzysztonia "Obłęd", obrazująca najnowsze czasy w Polsce, odwołująca się do mitu Odyseusza i innych toposów literatury europejskiej, która była przede wszystkim literackim zapisem choroby psychicznej wywołanej przez chaos współczesnej rzeczywistości.
